Alle dei
eg kjende så godt
for lenge sidan
eller nå
skal eg samla ein kveld
sist i mai
med blå duk
under ein gammal kvit syrin
Når kvelden angar
som sterkast
av blomar, mold og gras
skal eg smila
noko hemmeleg
til kvar og ein
som kom meg nære
og strødde sol
på tankane mine
før eg kviskrar
dei useielege orda
eg alltid skulle ha sagt
ut i mørkret
og spring.

Heidi