I den stille togna
mellom alle orda
kjem eg meg sjølv nære
og kjenner at det er godt
Maikvelden pustar
inn gjennom det opne glaset,
dynetrekka eg likevel
fekk hengd opp
er stolte segl
på veg mot natta.
Mot steingarden
bak galaksar av frekke gule løvetann
fem ranke tulipanar på tå
nære ved å opna seg
så noko har eg då fått til
seier eg halvhøgt
og skåler
med meg sjølv
med det hankelause tekruset.
Heidi
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar