Dagane et meg langsamt

Dagane et meg langsamt
tygg meg
med skarpe små tenner
Må gjera kroppen stor
skal han rekkja til alle
krypande kravlande barn
fråtsande i kjærleik
Med pensum svivande
over arbeidsdagen
deler eg ut
plaster i matpausane
til slutt
bak bunker av nyvaska klede
syg minstemann brysta mine tome
Eg rekk å samla saman restane.
før eg sovnar
i god tid før kjærasten min
akkompagnert av vekkerklokka
trufast tikkande
mot ny dag.

Heidi